W zbiorowej pamięci mieszkańców Jeziorzan Zygmunt Gałązka jawił się jako żołnierz, który po klęsce wrześniowej przedostał się przez Rumunię na Bliski Wschód do tworzącej się Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Prawda jest inna. Niedawno weszłam w posiadanie dokumentów archiwalnych, które bezsprzecznie rysują inną drogę wojenną Zygmunta Gałązki. o wiele bardziej bolesną.
Gałązka Zygmunt – ur. 2 maja 1906 r. w Łysobykach, s. Ignacego i Franciszki z d. Tomaszewska. Przysięgę wojskową złożył 20 grudnia 1927 r. w 27 Pułku Ułanów. We wrześniu 1939 r. walczył w stopniu starszego ułana w kompanii sanitarnej nr 902. 22 września 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej, gdzie niemal przez dwa lata osadzony był w łagrach. 25 sierpnia 1941 r. wstąpił do tworzącego się Wojska Polskiego, zwanego Armią Andersa, na terenie ZSRR. 9 września 1941r. przydzielony do 17 Pułku Piechoty Kompanii Sanitarnej. W okresie od 29 listopada 1943r. do 6 lutego 1944 r. uczestniczył w kursie samochodowym. W kwietniu 1945 r. awansowany do stopnia kaprala. Rozkazem 6 K. San. 266/44 przeniesiony do 4 Kresowej Kompanii Sanitarnej. Jego szlak bojowy wiódł przez tereny Włoch. Od 2 lutego do 23 kwietnia 1944 r. brał udział w obronie nad rzeką Sangro. W okresie 24 kwietnia – 31 maja 1944 r. walczył pod Monte Cassino. Od czerwca do pierwszych dni września 1944 r. wziął udział w bitwie o Ankonę i Linię Gotów. We wrześniu i na początku października był w odwodzie 8 Armii. Od 10 października 1944 r. do 1 stycznia 1945 r. uczestniczył w działaniach zaczepnych w Apeninach Północnych, po czym do 8 kwietnia 1945r. walczył w obronie nad rzeką Senio. Jego szlak bojowy zakończył się udziałem w walkach w bitwie o Bolonią od 4 kwietnia do 2 maja 1945 r. W opinii dowódców: stopień inteligencji- dość duży, dyscyplina i wyszkolenie – bardzo duże, lojalność służbowa bardzo duża, bardzo pracowity, sumienny, bez nałogów. W uznaniu czynów męstwa i odwagi wykazanych na polu walki został odznaczony: Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, Gwiazdą za Wojnę, Gwiazdą Italii, Medalem Wojska po raz pierwszy. Do kraju powrócił 22 grudnia 1946 r. Zmarł w 1975 r. Spoczywa na cmentarzu w Przytocznie.