Powstanie styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863r. W tym roku mija 162 rocznica wybuchu powstania. Najbliżej naszej miejscowości powstańcy walczyli pod Blizocinem i Kockiem.
Walczył pod Blizocinem
Gustaw Zakrzewski Właściciel majątku Ciechomin ( gm Wola Mysłowska). Wnuk Ignacego Wyssogoty Zakrzewskiego. Kasjer organizacji narodowej województwa podlaskiego, 23 listopada 1862 r. razem z księdzem Brzózką i innymi działaczami w Ciechominie opracowali plany wybuchu powstania styczniowego. Brał udział w ataku na Łuków. Naczelnik powstania okręgów garwolińskiego i żelechowskego. Razem z księdzem Brzózką organizowali atak na Łuków, a także bazę wypadową w lasach Różańskich (w Jacie). Najprawdopodobniej to w Ciechominie były tajne magazyny powstańców. Gustaw Zakrzewski zorganizował własny oddział powstańczy, który to miał zaopatrywać oddziały powstańcze, miał być oddziałem kwatermistrzowskim, ale nie unikał walk z Rosjanami. Walczył pod Garwolinem (Aleksandrówką, Gończycami, Kobylą Wolą, Garwolinem, Żyrzynem, Blizocinem, Krzywdą, Wróbliną, Fiukówką, Rudą koło Krzywdy oraz Batorzem). Za udział w powstaniu Zakrzewski został awansowany do stopnia majora. Aby ujść z życiem musiał emigrować i przebywał w Krakowie, a następnie przeniósł się do Lwowa gdzie zmarł w 1907 r. Za udział w powstaniu władze carskie rozparcelowały majątek rodziny Zakrzewskich
Walczyli pod Kockiem
Stanisław Wołowski Porucznik I-go plutonu kawalerii, walczył w oddziale Jankowskiego od kwietnia do grudnia 1863 r. brał udziały w kilkunastu bitwach, między innymi pod Żyrzynem, Zastawiem i Kockiem, gdzie poległ, zarąbany przez kozaków w d. 25 grudnia 1863 r
Józef Domański Student Warszawskiej Szkoły Głównej, walczył w oddziale Jankowskiego od pierwszych dni powstania do stycznia 1864 r. i jako rotmistrz kawalerii, brał udział we wszystkich stoczonych przez Jankowskiego bitwach, między inne- mi pod Jedlnią, Grabowcem, Rozniszewem, pod Romanowem , Żyrzynem i Kockiem
Antoni Migdalski Student Liceum lubelskiego,- porucznik kawalerii – początkowo wszedł do oddziału Frankowskiego, następnie walczył pod Turkiettym i Kononowiczem, po rozbiciu którego i rozstrzelaniu, przeszedł do oddziąłu Jankowskiego, gdzie brał udział w kilkunastu bitwach, między i innymi pod Żyrzynem, Zastawiem i Kockiem. Następnie, już po śmierci Jankowskiego, samodzielnie ucierał się z oddziałami kozaków i piechoty do końca powstania t. j do Maja 1866 r. i wyszedł szczęśliwie z tych opresji.
Władysław Kasiński vel Wojciech Skwarecki, z Warszawy – żandarm w służbie moskiewskiej, służył jako podof. pod Jankowskim i walczył pod Krzywdą, Stanina, Zastawiem, Różą i Kockiem. Ranny w głowę pod Kockiem
Zginął pod Wróbliną
Emil Stanisław Jan Łapczyński urodził się 8 maja 1837 roku w Kawęczynie w rodzinie obywatela z iemskiego Feliksa Łapczyńskiego i jego żony Emilii z Borowskich – dziedziców Krępy i Kawęczyna (dzisiaj gmina Jeziorzany).
Był świetnie zapowiadającym się młodym artystą. Jego kunszt wysoko oceniali krytycy, a sale koncertowe wypełniały po brzegi tłumy melomanów. Koncertował w Warszawie, Lwowie, Wiedniu, Petersburgu i w Pradze. Kształcił się u Aleksandra Dreyschocka wybitnego czeskiego pianisty i kompozytora.
„Jest szczupły, smagławy, włosów blond, twarzy ściągłej, na której jak i w całem ułożeniu, maluje się skromność i wyraz przyjemny” – tak go opisywano. Grywał utwory Chopina, Mandelsona, Webera, Beethovena oraz swojego mistrza Dreyschocka. Zachwycony jego występem (19 stycznia 1856 r.) w Wiedniu Liszt, postanowił udzielić mu kilku lekcji.
Po wybuchu powstania styczniowego wstąpił do oddziału Gustawa Zakrzewskiego. Zginął 27 marca 1863 roku w bitwie pod Wróbliną.